Omdat er lange tijd niets gepost werd

a Kat op 27 april, 2010 in Algemeen. 4 Comments UDON THANI, 27 april 2010- Eergisteren was Udon Thani, een provinciehoofdstad in het noorden van Thailand, nog het theater van felle schermutselingen toen groepen Red Shirts de belangrijkste uitvalsweg richting Bangkok blokkeerden in pogingen groepen soldaten tegen te houden die in bussen en trucks op weg waren naar Bangkok, maar vandaag is het rustig [laatste nieuws] en slenteren de dikbuikige en getatoeerde blanke bajesklanten weer rustig rond met hun Thaise schatjes. De soldaten trokken naar Bangkok ter versterking en vervanging van de legereenheden die in opdracht van de regering de strijd aanbinden tegen de protestacties van de ‘Rooien’ die de hoofdstad -en daarmee Thailand- meer en meer verlammen. Waar gaat deze ‘burgeroorlog’ over die elk moment kan ontaarden in een bloedbad zoals we dat alleen kennen in Aziatische landen? Laten we de crux van het probleem eens benaderen vanuit Nederlands perspectief. In essentie gaat het hier om een opstand van het volk (rood) tegen de ‘elite’ (geel), een strijd die in Thais perspectief wordt gesymboliseerd tussen ‘Bangkok’ en de ‘provincie’. In Thailand, net als in Nederland, is sinds een jaar of tien sprake van een maatschappelijke clacque (’elite’) die de vruchten en de rijkdommen van de globaliserende economie exclusief voor zich heeft opgeeist en zich ter bescherming van hun -vaak extreme- rijkdommen heeft ‘ingevroten’ in politiek, media en rechtsstaat. Het volk pikt het niet langer en maakt revolutie. Tegen de corruptie in het bedrijfsleven en de rechtsstaat en tegen een pseudo-democratie die de facto een plutocratie is ten bate van de happy few. De Bangkok Post van vandaag spreekt over een bureaucratic elite-manipulated democracy. Does this ring a bell? Hebben we in ons land niet ook te maken met een maatschappelijk schisma dat in essentie is terug te voeren op de kloof tussen ‘rood’ en ‘geel’?
Geel: de Haagse politiek met louter schijnbare tegenstellingen en ‘debatten’; de oude media en de MSM, Coutinho & Osterhaus, Pauw & Witteman, Gerrit Zalm en Nout Wellink, de ‘topmanagers’ en hun bonussen, de rechterlijke macht, de ‘culturele elite’, het huis van Oranje, de Europese Unie, Joris Demmink

Rood: de nieuwe media en internet, de slachtoffers van IceSave en DSB, de werklozen, mensen in de provincie, Henk en Ingrid, de soldaten in Afghanistan, voetbalhooligans, Geert Wilders

You get the point? Wat in Thailand gebeurt is een manifestatie van een kloof die overal ter wereld speelt. Kijk naar de VS waar iedereen inmiddels ziet dat de opgeklopte ‘tegenstellingen’ tussen de (Gele) Democraten en Republikeinen louter fake zijn en bedoeld om het volk zand in de ogen te strooien omdat beide partijen dezelfde agenda’s voeren: vandaar de opkomst van de (Rode) Tea Party Movement. We zien zich de contouren aftekenen van een wereldwijde revolutie vanuit de bevolkingen tegen een wereldelite die zichzelf schaamteloos heeft verrijkt ten koste van de burgers, van de politiek, van de rechtsstaat en van alles wat ooit is opgeschreven in grondwetten, statuten, verdragen en convenanten.

Terug naar Thailand. Udon Thani is traditioneel de stad van de Thaise schatjes. Dat begon al tijdens de Vietnam-oorlog toen hier een belangrijke Amerikaanse legerbasis was gevestigd. Vandaag de dag worden vele falang (westerlingen) naar het noorden meegenomen door hun vriendinnen die ze in Bangkok hebben leren kennen om zich te laten introduceren bij de families van de meiden die reeds vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw in drommen naar Bangkok togen op zoek naar geld en geluk (in Thailand is dat synoniem). Charles Schwietert -wie kent hem niet?- scheef hierover op hilarische wijze in zijn onderschatte boek Thaise Schatjes. Maar in het voorjaar van 2010 is er weinig meer te lachen in Thailand. Economen berekenen dagelijks de schade van de onlusten in miljarden baht’s. Het toerisme staat op instorten. De regering van Abhisit Vejjajiva verkeert in een staat van complete paniek omdat de Rooien het lijken te gaan winnen: dat betekent dat hij zal moeten aftreden en op zo kort mogelijke termijn nieuwe verkiezingen uitschrijven. Alvorens de militaire kaart te gaan uitspelen doet ‘geel’ een ultieme poging het tij te keren via een macaber en typisch Thais media-offensief via de bevriende en corrupte Thaise MSM:

*Het varkensbloed waarmee de Rooien eerder gebouwen van de Gelen besmeurden zou zijn besmet van HIV waardoor de Roden nu allemaal seropositief zijn

*Binnen de Rooien is de varkensgriep opnieuw uitgebroken: de groepen protesterende onruststokers moeten direct naar huis om een nieuwe uitbraak te vermijden

*De grote leider van de Rooien, voormalig premier Thaksin, zou dood zijn; beelden die nu circuleren zijn van een ‘nep-Thaksin’, het heeft dus allemaal geen zin meer

*En dan de laatste ‘troefkaart’: de Rooien zijn in feite uit op het verjagen van het koninklijk huis en het vernietigen van de monarchie. Thai aller gezindten: eendrachtig voorwaarts tegen de Rooien!

Wat dit laatste betreft: de werkelijkheid is dat iedereen die iets negatiefs zegt over de monarchie op de talrijke podia die de Rooien overal in het land hebben opgericht het zwijgen wordt opgelegd, maar ook de eerste twee stellingen zijn op niets gebaseerd. Steeds minder mensen zien nog mogelijkheden grote gewelddadigheden te voorkomen.

Hoe heeft de zaak in Thailand de afgelopen jaren zo kunnen escaleren? In 2006 werd premier Thaksin verjaagd na een militaire staatsgreep. Op dat moment leek dat een logische move omdat Thaksin verregaand corrupt was en zich schaamteloos had verrijkt. Echter, na een jaar of twee wist hij vanuit het buitenland -hij was verbannen en in Thailand liepen tal van processen tegen hem- de Thaise politiek opnieuw in de greep te krijgen met als hoogtepunt de benoeming van een familielid als premier. Dit pikten de coupplegers van 2006 natuurlijk niet en in 2008 ontstond een felle anti-Thaksin protestbeweging, de Gelen, die ondermeer de beide luchthavens van Bangkok lange tijd bezet hield en lam legde. Dit triggerde de de contra-beweging van de Rooien die strijden voor de terugkeer van Thaksin. Deze Thaksin heeft een duivels spel gespeeld: nadat hij zich eerst in het elite-kamp van de Gelen schaamteloos heeft verrijkt heeft hij met die miljarden de steun gekocht van de achtergebleven bevolking in de provincies om die vervolgens tegen de elite op te zetten. Dit alles uiteraard met als doel zelf de macht te grijpen en, zo beweren kwade tongen in Thailand inderdaad, zelf een nieuwe monarchie te stichten.