Niks over de isaan, maar alles over de Nederlandse politiek

Van internet geplukt.

Politici tonen zich meestal gematigd bij uitlatingen over Wilders, omdat ze hebben geleerd dat het direct demoniseren van de PVV een boemerangeffect kan hebben. Hoe gevaarlijk dit kan zijn voor politici beschreef ik al eerder in een artikel.

De haatcampagne verplaatst zich daarom naar de kringen om politici heen. Doekle Terpstra is weer bezig, er zijn ambtenaren die sabotage voorstellen als de PVV in de regering komt en ook kunstenaars verzetten zich tegen de PVV. Deze narcistische wereldverbeteraars hebben deze maling aan de wil van het volk neergelegd in een verkiezingsuitslag.

Deze werknemers van de politiek leveren Wij-van-WC-eend-rapporten die de meningen van de politieke partijen de schijn van objectiviteit moeten geven. De linkse leugens van de overheidsinstellingen worden zo tot waarheden.

Benoemingen in deze adviesorganen zijn bepaald door politieke kleur. De voorzitter van het CPB (in 2004, onder `overige activiteiten’) heeft meegeschreven aan het programma van de PvdA. Iemand die politiek actief is geweest in een sleutelfunctie, kan nooit meer onpartijdig adviseur zijn.

Al deze organisaties zien de subsidiestroom bedreigd door uitlatingen van Wilders over bezuinigingen op linkse hobbies.

Op de dag dat de definitieve verkiezingsuitslag bekend werd gemaakt (15 juni) schreef Marcel ten Hooven in TROUW het artikel “CDA verloochent zichzelf als het zich aanpast aan Wilders”. Alleen de titel toont al hoezeer gestoord de schrijver is. Het CDA is geen zelfstandige identiteit met een vaste essentie, die verloochend kan worden. Het CDA is de uitkomst van de meningen van mensen en dient gevormd te worden door de wil van die mensen, die dienen te handelen naar de politieke realiteit.

Ten Hooven is niet zo maar iemand. Hij is hoofd Communicatie en Informatie van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (sinds 1 januari jongstleden). Hij is tevens hoofdredacteur Christen Democratische Verkenningen, het blad van het wetenschappelijk instituut van het CDA. Hij heeft een keurige linkse achtergrond als politiek redacteur (dat is het moderne woord voor volkscommissaris) bij Trouw en Vrij Nederland. Hij heeft meegeschreven aan diverse boeken, waar klinkende namen als Balkenende en Hirsch Ballin ook een bijdrage aan leverden. Hij schreef een boek ‘Op zoek naar leiderschap’ (recensie). Ik heb het boek niet gelezen, maar ik kan Marcel nu al vertellen dat het leiderschap van Nederland vooral zwak is omdat het die mensen het ontbreekt aan kennis van de islam en kennis van de politieke realiteit. Het zijn geen leiders, maar volgers: ze volgen de illusies waar mee ze zijn opgegroeid. Echte leiders baseren zich op feiten en kijken naar de toekomst.

Terug naar het artikel van Ten Hooven in TROUW. Hij schildert een zwart beeld van hoe Nederland er in de toekomst zal uitzien, indien Wilders in de regering zal deelnemen. Dit zwarte beeld wordt geschetst met negatieve termen: grimmig, weinig vrolijkheid, weinig non-conformisme, ook andere geloven dan islam zullen worden beperkt. Hij beticht Wilders van ‘de idee-fixe dat het Nederlandse volk idealiter één is van cultuur’ en dat hij een isolationistisch en protectionistisch economisch beleid zou voorstaan.

De beeldvorming die Ten Hooven hier opvoert is het oude schrikbeeld dat links altijd opvoert als ze mensen bang wil maken. Het zijn beelden die zijn ontleend aan de tijd voor 1945 en er is niets van terug te vinden in het programma van de PVV of de uitingen van Wilders.

Er is geen enkel islamitisch land dat wat betreft democratische instellingen vergeleken kan worden met Europa.
Er is geen enkel islamitisch land waar andere geloven dezelfde vrijheden hebben als in Europa.
Er is geen enkel islamitisch land waar homo’s en vrouwen dezelfde vrijheden hebben als in Europa. (althans nu nog…)
Dit verschil komt voort uit de islam zelf en moslim brengen die overtuigingen mee, ook als ze zich daar niet altijd bewust van zijn.
Zelfs in Nederland kunnen moslims niet de islam verlaten zonder voor hun leven te moeten vrezen.

Maar hier horen we Ten Hooven niet over:
Nederland wordt met meer islam een grimmig land: vrouwen zien zich gedwongen om een hoofddoek te gaan dragen, ook als ze geen moslim zijn; homo’s en joden vertrekken naar het buitenland; atheïsten kunnen niet meer voor hun levensovertuiging uitkomen. Mede mogelijk gemaakt door de ‘idee-fixe dat islam een geloof is als alle andere’.

Ten Hooven verdedigt echter de ‘vrijheid’ van moslims om de ‘waarden’ van islam te handhaven en voert met dat doel een haatcampagne tegen Wilders en de PVV. Het maakt Ten Hooven niet uit of de ‘waarden’ van de islam gericht zijn tegen de democratie, tegen de liberale vrijheden, tegen vrouwen, tegen joden, tegen homo’s.

Ten Hooven bedient zich dus van een stropop-argument: hij vervangt de beweringen van Wilders door beweringen die veel extremer zijn en om die reden wel afgewezen moeten worden door de lezer. Hij laat de feiten over islam waar Wilders naar verwijst, gewoon weg, zodat diens bezwaren tegen islam ongegrond lijken.
Ik onderzocht deze werkwijze al eerder uitvoerig in Links wijzigt strategie om Wilders te demoniseren. Ten Hooven werkt op dezelfde manier. Hij maakt van waarheden leugens, en van leugens waarheden.

Ten Hooven gaat onwetenschappelijk te werk omdat hij geen zorgvuldige afweging maakt tussen de verschillende invloeden van regeringsdeelname van de PVV. Wat voor joden, homo’s en atheïsten beter uitvalt, laat hij weg. Hij geeft alleen de mogelijke gevolgen die zijn betoog meer kracht geven.
Ten Hooven is geen wetenschapper, maar een volksmenner van het stalinistische soort. Zijn adviezen, elk boek en elk werk waar hij een hand aan heeft gelegd of zal leggen, zal van nu af aan besmet zijn als een leugen die waarheid genoemd wordt.

Als we even gaan kijken met welke partijen het CDA sinds 1945 het meest in kabinetten heeft gezeten, blijkt het CDA (of voorlopers daarvan) 11 keer met de PvdA te hebben geregeerd en 10 keer met de VVD. Kennelijk behoort Ten Hooven tot de linkse (‘christensocialisten’) vleugel van de CDA.

Het eerste resultaat van dit populisme van de CvDA is al gescoord: een centrumrechts kabinet VVD-PVV-CDA is onmogelijk gemaakt door het CDA.